🎟️ Biz Sevgili Değiliz Diyen Erkek

Nerede, saat kaçta , ne yapacağım sadece beni ilgilendirir.”. Politikacının yorumları Twitter’da kadınlar arasında büyük bir tepki oluşmasına sebep oldu. #AintNoCindirella (#BizCinderellaDeğiliz) etiketiyle paylaşımlar devam ediyor. Tek başımıza değiliz. Biz samimiyet müzesiyiz .. "Köylü Milletin Efendisidir" diyen kurucu liderimiz Mustafa Kemal Atatürk'ün felsefesine oturan bir yapıyız. Eğerburada çıkıp ben erkek adam gibi her şeyi sorgularım, hiçkimseden korkmam, her konunun aptalca ve mantıksız yönlerini ortaya çıkarırım diyen varsa burayı iyi okusun. Ülkemizde bazı yobaz orosbu evlatlarının olması ve bu insanların her türlü ibneliği yapıp kendilerine reva görmeleri durumunu farketmem, dahası Sizindetakılalım ama sevgili olmayalım diyen erkek ile ilgili düşünceniz veya anınız varsa bunu yorumlarda belirtmeyi unutmayın. Sosyal Medya HesaplarımTwi Biz neyiz? 14 Kadının erkeği test etmesi 15 Kadının ilgi seviyesinin düşmesi durumu 21 Sevgilim Anneciğim 22 Eski ilişkisinden yeni ayrılmış kadınlar 23 İlişkinin ilk 4-6 Ayı: Test Aşaması 25 Seni Seviyorum diyen ilk siz olmayın 29 İlişkilerde İlgi Yönetimi, İletişim 31 Partnerinizin ilgi seviyesine dikkat edin. 32 Sn. hiario, sevgili Ahmet Altan'ın yazılarını, kitaplarını, şiirlerini çok severim ama kendisi farkında değil mi diye de merak etmekten kendimi alamıyorum. Merak ettiğim husus şu; yukarıda yazdıklarını sadece Türkler değil bir çok dünya devleti yapıyor. Hiçbir erkek kolay kolay başka arayışa girmez ki. Sözüm para için bu adamlarla beraber oluyorlar, diyen okuyucunuza: Bizler onların yalnızlıklarıyız, arkadaşlarıyız, dostlarıyız Arkadaş biz işmizi yapıyoruz, amacımız sırlarını paylaşıp da insanları tavlamak falan değil, bizim için simalar, isimler, cinsiyetler, yaşlar, geçmiş öyküleri, rahatsızlıklar değişir, kişiler değil, bizim için hep danışansınız, hiç bir akıllı meslektaşım kız olsun erkek olsun danışanından sevgili ya da eş Sevgili kızım çok da naziktir. Asla görgüsüzlüğe pabuç bırakmaz. "Muhahaha geğirdim" kesinlikle doğal bir davranıştır. Akşam uykudan önce yatakta sohbet ederken bir şeyi anlamadığında, boş bulunup kendisine "Ne?" diyen babasına "Baba öyle denmez. Biz öküz bir aile değiliz, lütfen dikkat" diye fırça çekmeyi de iuI8Sa. bkz aa bu benim landurun dostlar, hemen elinizi yumruk yapıp sırtıma sırtıma vurmadan önce beni bir dinleyin. sordum ama bir sorun neden sordum? bundan birkaç ay önce saçları altın sarısı, dişleri signal whitenow beyazlığında bir hanımefendiyle yakınlaşma fırsatım olmuştu. mesajlaşmalar, buluşup konuşmalar, dere bayır yürüyüşler, bira sigara ve edebiyat üzerine tartışmalar derken bir baktım bildiğin sevgili olmuşuz ama kimsenin bu konudan bahsettiği yok. dedim ki kendime "cool davran işte oğlum, istanbul kafaları bunlar" hani twitter'de bir ara çok patlayan bir tabir vardı. "yapamadı, edemedi" şeklinde. heh işte onu kendim için söylüyorum "davranamadı"yine bir buluşmamızda alkolün de verdiği direksiyon hakimiyetindeki kusur nedeniyle kızcağıza "biz şimdi neyiz?" diye sormuş bulundum. hani bazen bir şey söyler/yapar ve hemen akabinde "ayağımı sikeyim" diye pişman olursunuz ya. işte ben onu da olmadım lan. pişman falan olmadım. merak ettim dostlar merak. bu bir rüya mı yoksa böyle devam edecek mi bilmek istedim. ister erkeğin kezbanı diyin ister keko diyin. merak var ya merak, neler yaptırıyor insana akıl ne oldu? mesajları sonrası editi ben soruyu pimi çekili el bombası gibi masaya bıraktığım anda dirseklerini masaya dayamış ve dudakları arasında takribi on santim bulunan iki şuh bakışlı insan bir anda "gaçın la gaçın" çığlıkları içerisinde arkasına yaslanıverdi. öncelikle haklı olarak bir "allahım bunu sorduğuna inanamıyorum" bakışı yedim. ama davamda kararlı olduğum için merakımdan ödün vermedim. ama haksız da değildim dostlar, neydik biz? yarın da buluşacak mıydık? yarın başka bir adamla mı buluşacaktı? çok kaptırmamak mı gerekirdi? yanlış sinyaller mi almıştım? kafamda sevgi dolu bir dünyada mı yaşıyordum? nerden bilebilirim arkadaş, çat diye sordum işte. cevap? "sevgili değiliz" oldu. üzülüyor tabi insan. ama kafası rahat üzülüyor. ikircikli ikircikli, acabalı galibalı yaşamaktansa yiyor yumruğu boşluğa. önce acıyor falan da sonra alışıyor. peki daha daha sonra ne oldu? sevgili olduk.* siz yoksa biz şimdi neyiz diye sormaktan çekinmeyen bir adamın aldığı cevaptan tatmin olmadığı anda davayı bırakacağını mı sandınız? yoo dostlar yoo. trakya çocuklarını bu bohem yaşam tarzlarıyla sindiremezsiniz. bu soru daha başlangıçtı, mücadele uzunca devam etti. Erkekler, "erkek anlayışı"ndan kaçınarak, kadınların adına değil kendi adlarına konuştukları yeni bir siyaset geliştirdi "Biz Erkek Değiliz!" Erkekler, kadınların "egemen" ile olan mücadelesine, egemen olmayı reddederek katılıyorlar. Ezilenlerin Sosyalist Partisi'ninESP içinde kurulan Sosyalist Kadın Meclisleri'nin SKM başlattığı "Kadına Yönelik Şiddete Karşı 1 Milyon İmza" kampanyası dahilinde, ESPli erkekler de, "Kadına Tecavüz ve Şiddet Erkeklikse, Biz Erkek Değiliz" kampanyasına başladılar. Kampanya dahilinde, ESPli erkekler hem 1 milyon imza toplamaya yardım ediyorlar hem de kadına yönelik şiddete sorunlaştıran "erkeklik atölyeleri" düzenliyorlar. ESP Genel Başkan Yardımcısı Alp Altınörs, bianet'e yaptığı açıklamada, erkeklik atölyelerinde gündelik hayatın her anında kadına yönelik şiddet ve tahakkümü tartıştıklarını belirten Altınörs, "erkekler olarak kendimizi fark etmeyi ve dönüştürmeyi amaçlıyoruz" diyor. Özel mülkiyetin tetiklediği, kadını mülk edinme anlayışına karşı mücadele ettiklerini söyleyen Altınörs, "Erkek Değiliz" kampanyasında Latin Amerikalı devrimci kadınların bir sözünden yola çıkmışlar "Bizim kocalarımız dışarıda Che Guevera, evde Pinochet". ESPli erkekler, evin içinde bir "despot" olmamak için "biz erkek değiliz" diyorlar. Fakat evde despot olamamak da yeterli değil, Altınörs bütün tahakküm ilişkilerinin birbirini beslediğini söyleyerek "sosyalistler olarak nasıl Kürt meselesine duyarsız kalamazsak, erkekler olarak da kadınların karşılaştığı şiddete karşı duyarsız kalamayız" diyor. "Kadına yönelik şiddet ve tahakküm bizim temel meselelerimizden biri" diyen Altınörs, ESPli erkeklerin canla başla imza toplama kampanyasına katıldığını söylüyor. Biz Erkek Değiliz İnisiyatifi İlk eylemini, 19 Nisan 2008 tarihinde yapan Biz Erkek Değiliz İnisiyatifi BEDİ, Pippa Bacca'nın tecavüz edilip öldürülmesi üzerine harekete geçmiş. Farklı mücadelelerden bağımsız kişilerin oluşturduğu BEDİ Türkiye'deki ilk "erkek değiliz" kampanyası olma özelliği taşıyor. İnisiyatif'ten Yavuz Atan, bianet'e yaptığı açıklamada, "Bacca'nın öldürülmesi bardağı taşıran son damla olmuştu, uzun zamandır düşündüğümüz tepkiyi o zaman verdik" diyor. Feminist grupların kendilerine karşı olumlu tepki verdiğini söyleyen Atan, "ESPli arkadaşların da böyle bir kampanyaya girişmesini olumlu buluyorum, demek ki bizim tepkimiz erkekler tarafından da olumlu karşılanmış". Atan "egemen özgür değildir, tutsaktır; biz erkeklere dayatılan egemen kimliği reddederek aslında kendi özgürlüğümüz için mücadele ediyoruz" diyor. "Bizler iktidarsız bir dünya istiyoruz" diyen Atan, kimliksiz bir dünya için mücadele ettiklerini vurguluyor. Erkek olmak istemeyen erkeklere bir de haber var BEDİ, 9 Mart tarihini, "kadına yönelik şiddete karşı erkeklerin eylem günü" ilan etti; erkekleri erkekliklerini bırakıp, kadına yönelik tahakkümle mücadele etmek için sokağa davet ediyorlar. GY Sadece 2018. Dört yüz kırk 440 kadın öldürüldü. Son on yedi yılda, altı bin iki yüz altı kadın. Rakamla 6206 kadın erkekler tarafından öldürüldü. Bunlar resmi kayıtlara yansıyanlar! İntihar eden kadınlar ki her kadın intiharının altında erkek parmağı olduğunu düşünürsek, onları da, koca, erkek kardeş, sevgili, baba tarafından öldürülen kadınlar listesine ekleyebiliriz. Ya orada burada ölü bulunan kadınlar, yani “kim vurdu” ya gidenler. Ya hayalleri öldürülen, dört duvarın karanlık köşelerinde, büzüşüp yok olan kadınlar! Onları da ekleyip ve soralım. Bu kadına zulüm, bu kadına soykırım değilse nedir? “Havva’dan diyorlar bu derin yara/ Bence dem’lerden bize kalmadır/ Bir ayıp ki boynumuza asılan/ Bu suç tek gövdeden aynı urdandır.” Ne kadar kolay değil mi? Erkekler tarafından öldürülen kadın ölülerini rakamla yazmak! Yazıya düşürmek, ne kadar kolay değil mi? Görmezlikten gelmek. Son on yedi yılda, altı bin iki yüz, altı kadın, anne, kardeş, sevgili, eş tarafından öldürüldü. Yani doğuran, emziren, büyüten, koruyan, altı bin iki yüz altı çarpan yüreği durdurdular! Altı bin iki yüz altı ses, kadın sesini susturdular! On iki bin, dört yüz, on iki gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı, saran, koruyan kolları bitirdiler. Yani öldürdünüz… Sevdiklerinden ayırıp kara toprağa gönderdiniz. Altı bin, iki yüz, altı çarpan, seven, coşan, acıyan, sızlayan, mutlu, mutsuz kalbi durdurdunuz. O kısır, takıntılı, cahil, hayalsiz, ufuksuz, katil erkek sığlığını çok aşan, kadın hayallerinin zenginliğini, kadın umutlarının sınırsızlığını, kadın özlemlerinin çoğunluğunu, barışçıl güzelliğini de eklersek! Katil erkek ruhunun ne kadar kıskanç, ne kadar zorba, ne kadar zavallı, ne kadar küçük, ne kadar arsız, ne kadar öldürmeye hazır, ne kadar zararlı, ne kadar arızalı, ne kadar kendine güvensiz olduğunu, bir kez daha görmüş olacağız. Ne kadar çok şey kaybettirdiler bize. “Bir canım daha yerde/ Ödünç giysiler gibi iğreti üstünüzde/ o bütün tanrıların, devletlerin düzenin/ Parmak izi sabittir ölü bedenimizde.” Hayatın zenginliğini, rengini, neşesini, doğurganlığını, umutlarını çalan, katil erkek ruhunu, ne şımartıyor da, bu kadar acımasız, pervasız, öldürücü olabiliyor. Ne şımartıyor da, bunca yıkıcı kötülüğü, Matruşka bebeği gibi birbirinin içinden doğurabiliyor. Siyasi olduğu için olmasın! Kadının erkeğe bir hak olarak verildiğine inandıkları için mesela. Ya da kadını bir köle, değersiz bir varlık olarak kabul ettikleri için, bunca zulüm, bunca ölümcül şiddet, kadınlara karşı bu vahşi acımasızlık. Kadını canından bezdiren, tüketen, kaçıran, katil erkek ruhunu kadına karşı kışkırtan! Kadının gülüşünü, saçını, görünen etini, hatta kapının önünde çıkarılan ayakkabısını bile, erkeğin nefsini kışkırtmanın içine sokan, çalışan kadını “arızalı” gösteren, her gün görsel ya da yazılı basında, insanı zıvanadan çıkaran, çıldırtan, korkutan, bunaltan akla ziyan fetvalardan türeyip çoğalmış olmasın, kadın cinayetleri! Bu ziyankâr, örümcek ağı gibi yapışkan, tiksindirici zihniyetlerdir, kadın cinayetlerinin ortağı, bu yobazlar sürüsüdür sorumlusu. “ İnanın ki her anne bilebilseydi eğer/ Bir aşk yuvası nasıl/ Nasıl besler bu kötü tohumları ki diye/ Hiç tereddüt etmeden el salıp içlerinden/Söküp atmak isterdi eminim tek çığlıkta/ Daha cana gelmeden can evlerinden.” Erkek egemen sistemin, erkek bakışlı mahkemeleri, eğer kadın cinayetlerinde, akla ziyan, caydırıcı cezadan, hakkaniyetten çok uzak, tarafgir tutumlar sergilemeseydi, öldürmeye, şiddete, haksızlığa eğilimli erkek ruhu, bu kadar cüretkâr ve acımasız biçimde bıçağa, sopaya, silaha sarılamazdı. Her türlü hileli bahaneye sarılarak! Takım elbiseli, kravatlı, tıraşlı gördüğü erkek katillere! Yok, “mahkemeye saygı”. Yok, “tahrik”. Yok, “erkekliğine söz ettiği için”. Yok, “aşırı sevgi” yok, çok sevmiş olduğu için”. Yok, “anlık öfke”. Yok, “mahzun gözler”. Yok, “pişmanım” zırvası. Yok, “başı açıktı”. Yok, “kolu çıplaktı”. Yok, “cilveli gülüyordu” indirimleri uygulayarak, kadın cinayetlerini için için hak gören, caydırıcı cezalardan uzaklaşarak, bu cinayetlere ortak olmasalardı, öldürücü erkek yobazlığına, alttan alta göz kırpmasalardı, o katil eller, öldürücü aletlere bu kadar kolay uzanamazlardı… Kadın katillerine, indirimli cezalar uygulayanlar, komik ötesi cezalar verenler, kadın cinayetlerinin ortaklarıdır. Sadece aşağıda gösterilen bir örnek bile, yeterlidir, niyetlerini açık etmeye! Bu örnek, erkek egemen sistem mahkemelerinin, kadına karşı olduklarını, her türlü zulmü hak gördüklerini çok güzel anlatır bizlere. On beş kişi, on beş yaşında ki kadın çocuğa, uyuşturucu vererek tecavüz ediyor, sonra bu tecavüz edilmiş çocuk kadını parçalayarak, bir valize koyup, bir dere kenarına atıyor, bu on beş tecavüzcü katil. Sonuçta yakalanarak mahkemeye çıkarılıyor. Bu on beş tecavüzcü katil, ne kadar ceza alıyor dersiniz. Her birisi için bir yıl… “Beyanım geçersiz mi bay hâkim/ Kurduğum hiçbir cümle delilden sayılmaz mı/ Cini mazlum inletecek cümle kurmayın bana/Siz mi anlayacaksınız içimde ki talanı/ Kalsın bana boşaltılmış bu gövde/ Size kalsın bu divanın utancı.” Şimdi sormak gerekiyor, bu yargı mensupları, o kadın çocuğa, o tecavüzcülerle birlikte, tecavüz etmiş sayılmıyor mu? Şimdi bu yargı mensupları, o tecavüz edilerek, öldürülmüş kadın çocuğu, bu on beş katille birlikte, öldürmüş sayılmıyor mu? İmi cimi yoktur, niyet nereye ise, menzil orayadır. Hepiniz tecavüzlerin, cinayetlerin ortağısınız. “Bu bir savaştır inan tam teşekküllü/ Uzak ve yakın zaman, her peygamber, dört kitap/ Onlardan yana oyun, bıyığa batmış hayat.” “Kadın cinayetleri” deyince, bir erkek bir kadını öldürdüğünde, hemencecik, oracıkta, zihnimize yazdırılan, kazılan o öldürücü şüphe düşüyor. “Ölen mi suçludur öldüren mi?” Bunu her öldürülen kadının arkasından duyduk. Kadınlardan bile! Belki o an biraz kaşımız çatıldı. Belki biraz gözlerimize sarı, derin hüzünler yükledik! Birkaç damla gözyaşı da dökmüş olabiliriz. Ama o an, başımızı önümüze düşürüp sustuk! Çünkü kafamıza vurula, tekrarlana alıştırılmışız. “Kadın dediğin susar!” “Kadın dediğin, kocasına, babasına, erkek kardeşine isyan etmez!” “Kadın gülmez!” “Gülecekse sessiz güler, gülen ağzını saklar” “Kadın soru sormaz!” “Kadın hayal kurmaz!” “Namuslu kadın, saçını yana taramaz!” “Namuslu kadın çalışmaz!” “Kadının yeri evidir, kocasının dizinin dibidir!” Bunların hepsini, bu kahrolası kulaklarımız o kadar çok duydu ki, bir yere kadar kanıksadık belki de. Çünkü kadına yüklenen suç çeşidi, dile getirilemeyecek kadar fazladır. Yemek yanmış suçludur. Çocuk düşmüş suçludur. Bardak kırılmış suçludur. Vır vırdır, dırdırdır kadın! Meclislerden kovulsun, dili kesilsin, gözü oyulsun. Melundur, şeytandır kadın! Yerini bilsin! “Murdardır” kadın. “Sözüne güvenilmez, tanıklık yapamaz kadın. “Hem oradan kim getirdi bu soysuz iskeleti/ Bu yüzsüz yüzleri oradan, kül yığınını/ Bu tornasız acıların zebani kılığını/ Yalanın kılıfını kim dikti hiçsizlikten.” Emine Bulut olayında gördüğümüz gibi, öldürülmeden yarım saat önce karakola gidip, derdini anlatmaya çalışırken, acaba o karakolda görev yapan görevliler ne düşündü de Emine Bulut’u dikkate almadılar ve ölüme gönderdiler. Bunların hepsini yaşadık, gördük ve tanık olduk. “Her anım kız kardeşim ölü düşer önüme/ Bu böyle oluyorsa nerdesin, anlamın ne?/ Reddettim, uyumsuzum, kirpiğim/ Devlet hu gaddar baba devlet hu gaddar baba/ Hadi beni de vurun, ben de güzel düşteyim.” Son on yedi yıldır iktidar tarafından, iktidar çevrelerinden, gece gündüz toplumun üstüne “kadın erkekle eşit değil, kadın erkeğe emanettir” zırvası pompalandı. Bir kere emanet, ona, sana, bana ait olmayan şeye denir. Tabii ki emanet bırakılanı kendine hak gören çevrelerce, böyle yorumlanması, emanetin’ anlamını kendilerine doğru yontmaları normaldir! Çünkü emanetlere el koymaya çok fena alışmışlar. Ama biz kadınlar öyle zorbalıkla el koyulan nesnelerden değiliz, bir kez daha hatırlatalım ki insanız. “kadın erkekle eşit değil” söylemine gelince, bakın bu doğru işte. Hatta itiraf sayabiliriz. Çünkü erkek egemen, eril sistem bütün haklarımızı elimizden almış!. Zaten, bu kadın kırımı, aldığınız canlar, verilen mücadele bunun içindir. Şu akıllara yazılmalı ki her hakta eşit olmak istiyoruz. Alacağız… Son söz olarak iktidara bir kez daha hatırlatalım. Altına imza attığınız İstanbul Sözleşmesi’nin gereğini yerine getirerek, sorumluluğunuzu biliniz. Yasalara uymayarak, kadın katillerine, şımarık oğlunuz gibi davranmaktan vazgeçiniz. “Az değiliz”, “Çoğuz biz” Korkmuyoruz… AS/DB

biz sevgili değiliz diyen erkek